Kalp Kavanozundaki Nadide Şiirler

"Komiksin," dedi oğlan kıza. 'Neden komik mişim?' dedi kız.
"Komiksin çünkü hala beni düşünüyorsun. Unutamadın beni. Hem de bu kadar yoğunluğun arasında. Şaşıyorum sana."
'Nereden biliyorsun seni unutamadığımı? Bu kadar kendini beğenmiş olma lütfen. Hem sen unutamamışsın beni. Geçen gün bana çağrı atan sendin.' Oğlan şaşırmıştı ama hiç bozuntuya vermedi. Çaktırmadı kıza, ama sinirlenmişti. "Yazdıklarınla. Farkındasın değil mi? Hep benden bahsediyorsun. Şiirlerin,öykülerin. Ve o çağrı attığım gün. Yine unuttun. Ya da umursamadın. Hep böyleydin zaten."
Kız gülümsedi. Kimdi unutamayan?
'Korkmaktan vazgeçmeyecek misin? Unutkan olduğumu biliyorsun. Zihnimde geçmiş ve gelecek. Evet unuttum o günü. Sonra hatırladım. Ve sana kızdım. Hem bana seni unutmamı söylüyorsun hem kendin beni unutamıyorsun. O günü hatırladığın gibi bana da hatırlatıyorsun. Amacın ne? Seni anlayamıyorum.'
Oğlan başını yere eğdi. Gözlerinden geçen bulutlara aldırmadan, "Haklısın," dedi. Kızın haklı olduğunun farkındaydı. Ama kızın unutmasını istiyordu.
"Bak, ben sana uygun değilim. Ben bir baltaya sap olamayanlardandım. Kimse bana inanmıyordu."
Oğlanın sözünü kesen kız, 'Ama ben inanıyordum. Hep inandım sana. Bana ettiğin onca hoş olmayan söze rağmen sana inandım.' Oğlan gülümsedi. İşte yine aynı şeyi yapıyordu bu aptal kız. "Sen böyle iyisin işte. Hayallerin var. Ve ben hayallerinin yanında senle beraber yürüyemem. Ben kötüyüm."
Kızı çileden çıkartan cümlelerdi. Anlayamıyordu bu saçmalığı. 'Yine korkaklık yapıyorsun. Azıcık kendine ve bana güven. Yüzün gülse de mutsuzsun biliyorum. Seni mutlu edeceğime inan. Sen benden razı ol. Ben de senin razı olacağın hayallerin peşinden gideyim. Hayallerim ve sen, aynı kalp kavanozunda nadide şiirler olun. Sen kahveli çikolata, hayallerim vanilyalı kurabiye. Sen tutkum, hayallerim umudum. Sadece bana ve kendine güven."

Kahve kokulu iki çift göz. Umutla.