Lanetli Çocuk

Bekledim almak için. Elim gitmedi bir türlü. Hayal kırıklığı yaşamaktan çok korktum. Oyun ilk sahnelendiğinde kurguyu az çok öğrenebilmiştik Jo Rowling'in keepsecret ısrarlarına rağmen. Geçmişe gidişler filan pek hoşuma gitmemişti. Voldemort'ın bir çocuğu olması fikri de. Fantastik Canavarlar'ı seyrettikten, sihir dünyasını (magicworld) özlediğimi çok iyi anladiktan sonra aldım ve okudum. Harikaydı. O özlem, Hogwarts ekspresi, Hogwarts... Geri dönmüş gibiydim. Ama şöyle ki Harry Potter seri kitapları kadar sürüklemedi. 1 gecede bitirirdim seri kitapları. Soluksuz okurdum. Ya şu an okuma dikkatimin biraz dağınık olmasından ya da kitabın daha az sürükleyici olmasından, bilemiyorum 3 gecede bitti. Tiyatro metni şeklinde olması beni etkilemedi. Aralara serpilmiş betimlemeler bence iyiydi. Jo'nun mekan ve psikolojik betimlemeriyle kıyaslanamaz tabii. Evli Harry ve Ginny, Hermione ve Ron harikaydı. Tam hayal ettiğim gibi. Albus'un psikolojik olarak kendini hissettiği durum ve kendi kendini tecriti, babasından uzaklaşması ve Hogwarts'i sevmemesi beni çıldırttı. Scorpius'u çok sevdim. Keşke James, Lily, Rose ve Hugo'yu daha fazla okusaydık, onları da merak ediyorum. Geri dönüşler ve alternatif evren harikaydı. Jo'nun kurgusunun ne kadar müthiş olduğunu ifade ediyordu. Her şeyin bir sebebi var. O ölümler ve yok oluşlar boşuna değildi. Severus Snape'in Harry'nin minnettarlığını öğrenebilmesi çok iyiydi. Ne olursa olsun Snape'ın iyi kalacağını da görmüş olduk. Sadece Delphi'nin Voldemort-Bellatrix çiftinin çocuğu olması fikrini kabul edemedim. Bella, asla anne olamaz gibime geliyor. Yani bir canlıyı 9 ay karnında taşıyabilecek merhametin olduğuna inanamıyorum. Hadi oldu diyelim, bu iki kişiden olma çocuğun babasına özlem duyması yine imkansız geliyor. Bu ikisi beni en çok rahatsız etti. Kitabı çok beğendim. Harry Potter dünyasını seven herkes okumalı bence 😊 #gebbuokudu