Hüzün Kovan Kuşu

Filmler alemine dalmak istiyorum. Her gün birkaç tane film izlemek istiyorum ama olmuyor. Yine de güzel izledim. Sırası geldikçe burada paylaşacağım izlenimlerimi.

Bir vampir öyküsü üzerinde çalışmam gerekiyor ama elim gitmiyor. Sebebini gerçekten bilemiyorum. Korkuyorum başarısız olmaktan galiba.

Küçük öyküler üzerinde çalışıyordum ama artık onu da yapamıyorum. Hayal gücüm sıfırlandı sanki. Yazamıyorum. Üzgünüm. Kederliyim. Hüzünlüyüm.

.

Ama bu sebepsiz kederim niye? Savaşlar mı? Zulüm gören insanlar mı? Ülkedeki karışıklıklar mı?
Nasılsın diye sorsanız 'Nasıl olayım Türkiye gibiyim' derim galiba.

Akşamın karanlığında bir hüzün çöktü yine üzerime. Tarçın kokuyor her bir yan. Zaten birkaç haftaya kadar ayrılacağım odamdan. Onun hüznü de geldi çöreklendi üzerime.

Fonda da Eylem Aktaş şarkıları var.

Ne yapsam ki...

Özgür olmak istiyorum. Alsam elime küçük bir bavul, dünyayı gezsem. O kadar çok istiyorum ki. Geçen seneye kadar böyle bir isteğim yoktu. Bu sene özgürlüğün tadına baktım ya çatalın ucuyla, hayran kaldım. Ve Ye Dua et Sev'i okuduktan izledikten sonra, anladım ki benim ruhum gezgin. Bedenim olmasa da. Ve en büyük dileğim bedenimin de gezgin olması. Çok zor bir insanım çok da nazlı. Rezilliklere gelemem, farklı lezzetlere açık değilim ama ruhum gezgin ne yapayım.... Bedenimin de alışması gerekiyor. O da alışacak ve ben gerçekten bir gezgin olacağım. Peki ya aşk diyorum sessizce.

Bakıyorum, hüzün kovan kuşu gelmiş yanıma

.

Hüzün kovan kuşu gelmiş 

Gecenin yanağına konuvermiş 

Ay tenli aşık şarkıma karşılık vermiş 

Bugün biraz mazide yolculuk yaptım yeniden. Ortaokuldan bir arkadaşımla konuştuk biraz. Ayrılacağımız için ne kadar çok ağladığımı anlattı. Ben çok unutkan olmuşum. Hem aklım hem kalbim, ikisi birden. Edamı ne kadar çok sevdiğimi unutmuşum. Ama hatırladım. 

Ah geçmiş. Acılar, ağlamalar, sevinçler, kahkahalar, gülümsemeler, küsmeler, barışmalar, aşklar. Bak yine aşk dedim.

Bazen geçmiş geçmişte kalmıyor. Üzerini örttükçe örtüyorsun ama geçmişteki bir parçanın da üzerini örtüyorsun. En sonunda boğulacak oluyor ve canı yanıyor insanın.

Bugünlük bu kadar hüzün, efkar ve aşk yeter mi?

Aşk yetmez mi? O zaman hüzün kovan kuşu ol ve gel, olsun aşk.